ทรัพยากร “ป่าไม้”

     ป่าไม้  คือ  ทรัพยากรที่อำนวยประโยชน์ทั้งทางตรง  และทางอ้อมแก่สิ่งมีชีวิต  ถือเป็นหัวหน้ากลุ่มทรัพยากรธรรมชาติที่มีหน้าที่รักษาสมดุลควบคุมสภาพดิน ฟ้าอากาศให้อยู่ในสภาพปกติ  รักษาต้นน้ำลำธาร  ความชุ่มชื้นให้แก่ดิน  เป็นแหล่งรวมพืชพันธุ์  พฤกษาชาติ  แหล่งอาหาร  และที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย  ซึ่งหากสามารถมีต้นไม้หรือป่าจำนวนมากก็จะทำให้ทรัพยากรธรรมชาติอื่นๆ  เพิ่มจำนวนหรืออุดมสมบูรณืมากขึ้น  ในทางตรงข้ามถ้าป่าลดจำนวนลงยิ่งน้อยเท่าไหร่ความสามารถในการควบคุมทรัพยากร ธรรมชาติอื่นๆ  ก็จะลดลง  หรือาขาดแคลนตามไปด้วยในที่สุด ดังนั้น  จึงทรงมุ่งมั่นที่จะเพิ่มจำนวนของป่าไม้ให้มากขึ้นเพื่อเกื้อกูลแก่ธรรมชาติ อื่นๆ  ได้แก่  น้ำ  ดิน  และเอื้อประโยชน์ต่อมนุษย์พร้อมๆ กัน

     “...ป่าไม้ที่จะปลูกนั้น  สมควรที่จะปลูกแบบป่าใช้ไม้หนึ่ง ป่าสำหรับใช้ผลหนึ่ง ป่าสำหรับใช้เป็นฟืนอย่างหนึ่ง  อันนี้แยกออกไปเป็นกว้างๆ ใหญ่ๆ การที่จะปลูกต้นไม้สำหรับใช้ประโยชน์ดังนี้    ในคำวิเคราะห์ของกรมป่าไม้รู้สึกจะไม่ใช่ป่าไม้  เป็นสวนหรือจะเป็นสวนมากกว่าป่าไม้  แต่ในความหมายของการช่วยเหลือเพื่อต้นน้ำลำธารนั้น  ป่าไม้เช่นนี้จะเป็นสวนผลไม้ก็ตามหรือเป็นสวนไม้ฟืนก็ตาม  นั่นแหละเป็นป่าไม้ที่ถูกต้อง  เพราะทำหน้าที่เป็นป่า  คือ  เป็นต้นไม้และทำหน้าที่เป็นทรัพยากรในด้านสำหรับให้ผลที่มาเป็นประโยชน์แก่ ประชาชนได้...”  พระราชดำริ ปี พ.ศ. 2523