สิรินธรวัลลี

ชื่อวิทยาศาสตร์

Bauhinia sirindhorniae K. & S. S. Larsen, Nord. J.Bot.

วงศ์               

Leguminosae – Caesalpinioideae

ชื่ออื่น           

สามสิบสองประดง

ลักษณะทั่วไป (Characteristic)

ไม้เถาเลื้อยเนื้อเเข็ง เลื้อยได้ไกล 10-20 เมตร มีมือพันตามซอกใบแยกเป็น 2 อัน
ปลายม้วนงอ ใช้เกาะเกี่ยว ยอดอ่อน กิ่งอ่อน ช่อดอกและฝักมีขนสีน้ำตาลแดงปกคลุม

ใบ (Foliage)

ใบเดี่ยว  เรียงสลับ  ใบอ่อนมักเเยกเป็น 2 ใบย่อย   ปลายใบแหลมโค้งเป็นรูปเคียว  โคนใบเว้า ใบที่โตเต็มที่รูปไข่ กว้าง 4-17 เซนติเมตร ยาว 5-18 เซนติเมตร ปลายแยกเป็นแฉกแหลม 2 แฉกตื้นๆหรือแยกลึกจนเกือบชิดโคนใบ แผ่นใบหนาคล้ายแผ่นหนัง ผิวใบด้านบนสีเขียวเข้มเป็นมัน

 ดอก (Flower)

 สีส้มถึงส้มอมชมพู หรือสีขาว(ภูพาน)  ออกเป็นช่อเชิงประกอบแบบช่อกระจุก   ช่อดอกยาว 10-15 เซนติเมตร   โคนกลีบประดับเชื่อมติดกัน ปลายเเยก 3 แฉก มีขนสีน้ำตาลแดงปกคลุม กลีบดอก 5 กลีบ
ดอกทยอยบานในแต่ละช่อ ดอกบานเต็มที่กว้าง 1-2 เซนติเมตร

 ผล (Fruit)

ผลแห้งแตก เป็นฝักแบน กว้าง 3-5 เซนติเมตร ยาว 10-18 เซนติเมตร เมล็ดกลมแบน 5-7 เมล็ด