ภูมิพลินทร์

ชื่อ

ภูมิพลินทร์

ชื่อวิทยาศาสตร์

Paraboea  bhumiboliana Triboun & Chuchan

วงศ์

Gesneriaceae

ความเป็นมา

ภูมิพลินทร์ ชื่อพรรณไม้ที่ได้รับพระราชทานนามจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ซึ่งมีความหมายว่า พรรณไม้ที่เป็นศรีสง่าแด่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช

พันธุ์ไม้ชนิดนี้ เป็นสมาชิกไม้ในวงศ์ชาฤาษี (Family Gesneriaceae) ถูกสำรวจพบที่แก่งหินปูนบริเวณเขื่อนภูมิพล จังหวัดตาก และอุทยานแห่งชาติแม่ปิง จังหวัดลำพูน ลักษณะ เป็นไม้พุ่มขนาดเล็ก สูง 20-60 เซนติเมตร ลำต้นส่วนล่างเป็นไม้เนื้อแข็ง เปลือกไม้แตกเป็นร่องตามแนวยาว สีน้ำตาลอมเทา ส่วนบนแตกกิ่งโปร่ง กิ่งมีขนาดเล็กและเรียว

ลักษณะทั่วไป

      ใบ เป็นใบเดี่ยว เรียงตรงข้ามสลับตั้งฉาก แผ่นใบรูปรีหรือรูปไข่ กว้าง 1.5-2.5 เซนติเมตร ยาว 2.5-6 เซนติเมตร ปลายใบมน โคนใบรูปลิ่ม ใต้ใบปกคลุมด้วยขนเหมือนใยแมงมุม สีขาว ก้านใบยาว 3-7 มิลลิเมตร

      ช่อดอก แบบช่อกระจุกเชิงประกอบ ออกด้านเดียว สั้น เกิดที่ยอดหรือใบใกล้ปลายกิ่ง ใบประดับรองรับดอก รูปเกือบกลมถึงรูปไข่กว้าง  กลีบเลี้ยงโคนเชื่อมติดกันเป็นหลอด ปลายแยกเป็น 5 แฉก กลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นรูประฆัง ปลายแยกเป็น ๕ แฉก รูปไข่กว้าง สีชมพูหรือสีม่วงอ่อน ภายในโคนหลอดมีแต้มสีเหลือง

      ผล แบบผลแห้งแตก รูปคล้ายกระสวย เมื่อผลแก่จะบิดเป็นเกลียว ภายในมีเมล็ดขนาดเล็กจำนวนมาก

สถานภาพ

จัดเป็นพืชหายากและพืชถิ่นเดียว พบเฉพาะในประเทศไทยเท่านั้น (endemic species)

ผู้สำรวจและค้นพบ

นายปราโมทย์  ไตรบุญ และนายฐิติพันธ์  จูจันทร์

บริเวณที่พบ  ท้องที่จังหวัดตาก และจังหวัดลำพูน

ภูมิพลินทร์ขึ้นอยู่บนภูเขาหินปูน